Аб выступе Ніка Вуйчыча

Гэта было доўгачаканае мерапрыемства. Усе мы шмат чулі пра Ніка Вуйчыча, некаторыя з нас чыталі яго кнігі. І калі я прачытаў навіну пра тое, што ён будзе выступаць у Мінску, то адназначна вырашыў схадзіць на яго.

Я ніяк не разумеў тых людзей, якія казалі, што квіткі на выступ занадта дарагія, яно таго не варта. Гэта ж сам Нік Вуйчыч! Чалавек, жыццё якога можна назваць цудам! І, калі ёсць магчымасць убачыць яго на свае вочы, то трэба гэтым карыстацца, бо ніхто не ведае, калі такая магчымасць дасца ў наступны раз. Асабіста я не паскупіўся на білет, і мы з Віцьком маглі б сабе дазволіць квіткі на першым шэрагу. Але нас было чацвёра, таму я вырашыў пашкадаваць грошы Паўла з Дзінай.

Калі мы ўжо прыйшлі ў Мінск-Арэну перад выступам, парадавала тое, што можна было купіць новую кнігу Ніка з аўтографам. Хоць не атрымалася пасля выступу асабіста папрасіць у Ніка аўтограф, але затое хоць бы такі аўтограф атрымаць, не важна, копія гэта, ці ён сам кожную кнігу падпісваў. Калі пасля куплі кніг мы прайшлі ў залу, то я адразу зразумеў маштаб мерапрыемства, што ў бліжэйшы час Нік будзе прапаведаваць некалькім тысячам беларусаў. Мы прайшлі на свае месцы, вядома, прыйшлося хвіліну другую выдаткаваць, каб разабрацца, дзе нашы месцы, паколькі я набываў квіткі на 16-ы шэраг справа, потым там выдзялілі месцы для інвалідаў-калясачнікаў, нас перасунулі на левы край на 10-ы шэраг, калі мы прыйшлі , то ўбачылі, што пасля 8-га шэрагу ідзе 16-ы, наша логіка чутка паламалася, але месцы свае занялі. Зусім незразумела, для чаго на сцэне стаяла дзяўчына DJ. Дакладней зразумела, што яе паставілі на разагрэў, але арганізатары блага зрабілі, што паклікалі яе на сцэну. Мала таго, што прыходзілася цярпець яе прысутнасць, то яшчэ і гучала непрыемная слыху музыка.

Пасля некалькіх хвілін пакут і чаканняў, святло ледзь прыбралі, пасля чаго паказалі на экранах невялікі ўступны ролік, і пасля чаго на сцэне, на сваім подыуме з’явіўся сам Нік Вуйчыч. Нік апынуўся вельмі ветлы, усміхаўся і кінуў пару фраз на рускай, што адразу выклікала вялікае пачуццё да яго. З самага пачатку яго выступу і да самага канца ён быў вельмі харызматычным, жартоўным, рухомым, абаяльным. Відаць, што Нік — прамоўца ад Бога. Што дзіўна, у сваім выступе ён казаў, што нідзе не вучыўся аратарскаму майстэрству. Няма ніякіх сумневаў, што менавіта Бог даў яму талент казаць, выступаць публічна, прапаведаваць. І гэтым самым ён служыць Богу.

Нік распавядаў пра тое, што не трэба ніколі здавацца, а ісці заўсёды за сваёй марай. Пра тое, як Нік натхняў асабіста мяне, можна пісаць асобнае сачыненне. Але тое, што ён казаў у гэты раз, прымушала зноў і зноў задумвацца аб сваім прызначэнні на гэтай Зямлі, што я магу шмат чаго зрабіць для гэтага свету, і натхняла на здзяйсненне подзвігаў. Таксама Нік шмат казаў пра высокія маральныя каштоўнасці, пра хрысціянства, веру ў Бога. У сэрцы была адмысловая радасць ад таго, што пра Бога гаворыцца некалькім тысячам, што многія пачуюць пра тое, што Нік дасягнуў шмат дзякуючы веры ў Бога. Дай Бог, каб гэта прымусіла многіх пераасэнсаваць сваё жыццё і каб многія людзі прыйшлі да Ісуса праз гэты выступ.

Ад Ніка веяла вялікай цеплынёй, любоўю, пазітывам. Гэта тыя якасці, якімі павінны валодаць усе мы, калі мы хочам, каб людзі ішлі за намі, за нашай верай. Я вельмі хацеў абняць Ніка, падзякаваць яму за ўсё, сказаць яму, што я яго люблю і пачуць нешта падобнае ў адказ. Хоць у яго і маленькае цела, але вельмі вялікая і добрая душа. Я ўпэўнены, што калі мы прыйдзем на неба, ён будзе найвышэйшы ростам, і мне давядзецца высока падняць галаву, каб убачыць яго твар. Хоць у мяне не атрымалася абняць яго, але я буду за яго маліцца, каб яго служэнне квітнела і людзі атрымлівалі вялікае дабраславенне. Спадзяюся ўбачыць яго яшчэ раз. Дзякуй Богу за Ніка, дзякуй Богу за сённяшні дзень, за выдатнае выступленне!